اذا رقمی نسیته راح اذکرک بی/ صفرسبعه مکررحزن وجروح/ تسع طعنات بیه وتنزف الروح/ واحد طعن گلبی وعافه مذبوح/ رحت یم باب محکمت الیحکمون/ شکیت عله العشگ چه عذبانی/ لگیت القاضی نفس الحاله ویای/ شکالی ظیم گلبا وچملانی/ لگیت القاضی شایل کومت اهموم/ فتح باب گلبا وکلشی راوانی/ لگیت اول جرح بل قاضی چن نهرین/ یتباچن عشگ واحد ورا الثانی/ حسبت ابقضیتی القاضی یبچی ویای/ لچن یوم السمعته انوب بچانی/ عاتبت المحامی ایحاچی قاضی الشوگ/ صفن ودموعه نزفن حیل بچانی/ اشلگیت المحکمه حتی المحامی ایلوع/ جرح یعکس جرح وتخورس السانی/ یگلی اسکت ولک انه بل ابد محکوم/ صارالعشگ قاضی واهوا حکمانی/ ارجعت شایل اجروحی چنهن اطفال/ وعسانی لارحت یمهن عسانی/ لفلفت الجسم بثیاب عرس الموت/ یهلهل شوگ حزنی واهوا زفانی/ منجمعه الشماته وصفگو من جیت/ تعال وشوف عاین یاهو دفانی/ دفانی الحبه وانه اعاین بی/ ابد ماخجل منی ابحقد طمانی
ما همنی حچیک بظهری ولا همنی الگال و گلت... انه سفینه اشراع عالی و بروج بحرک ماتهت... یلنویت بهجری صدگ ماخسرتک،انته خسران اصبحت... روح دور ولف ثانی انی من چذبک دخت... تذکر اتگلی احبک و صعب لو دونک عشت... شجاک هسه انکرتنی و تهوا شماتی صرت...شنو قصوری ویاک گلی و انی لجلک ساهرت... حاربت حته اهل بیتی و کل صداقاتی عفت. اشکثر لامونی علیک و گالو عشرتک چم سبت... و انی اگلهم لا یحبنی و انی بیه اتولعت... امغمض و امشی وراک و السرابک ابعجل ارکض رحت... مو وجه عندک کشفته کومت اوجوه اکشفت...هسه ندمان و حزین بعد ما کل ناسی اخسرت... ما انسه السویته بیه انته ریشه مثل ما طرت اوگعت... صدگنی الزمن دوار و بختی صوبک یلتفت... تجینی راکع و ندمان و بیدی اشربک من کاس الذل یفت.... بیدی اشربک من کاس الذل یفت.
أکذب لوگلت والله آنةناسیک وأکذب لوگلت اسمک نسیته /?ن رسمک سکن مابین العیون و دورت الگلب وإسمک لگیته/ علئ دربک سرت و تولعت بیک وجدمی لغیر شخصک ما خطیته/ یاأجمل بشرمخلوق عالکون ویااعظم شخص بجنون حبیته/ اسئل لیش أحبک وآنه اگلک لیش ?ن حبک دؤه عالجرح خلیته
لتعاشر غبی ولاتعشگ المغرور احذرک من هذولی اثنین یومیه~ وبالک لردی لاتشکی همک یوم وتفتح صدرک صافی نیه~ لتماشی الیضحکک ماشی الیبچیک الیضحک ابوجهک بضهر حیه~ آنه امن الزمن ماخذ عبر درویش هاک انظر دلیلی انچوا بیدیه ~ترید احچیلک امن العشگ لایفلان وشرح داخلی وتشوفنی اشبیه~ چنت تونی صبی وهذنی عبیر الشوگ من هزنی الهوا حبتلی ابنیه~ ابنیه ابحسنهه اتگول حور العین عد نفسی آنه امسمیهه حوریه من تمشی نجیبه وخایفه امن الگاع حته اخیالهه املبسته بوشیه~ صرت مجنون بیهه وصار بیه اجنون ماشوف الخلگ ابعینی بس هیه~ فدیوم انشدتنی وگالت انت امنین عرفلی هلک مو آنه عربیه ~گتلهه هلی اشیاب عندی اثنین گتلهه نعیش ابیت طین وناس شعبیه~ و امی امن المسه حد مایچل الیل بس بحواها ترضا اتصلی لیلیه~ وابوی آنه چبیر وشایب وهلکأن شح منه النظر یمشی اعله عوچیه~ نحل من الجسم وبیده خیط الصوف ابوی استاد اعرفه ایحوک مزویه~ گلتلی هذنی ابیوتکم هم بیهه ماهوارات وهم اتابع انت افلام ترکیه~ گتلهه بسمع وفد رادیون افر الموج بس صوت الفضائیه~ گلتلی فقیر وانت مو زنگین" ماتصلح الی و انتم دهاتیه¤
هم تدری ابغیابک شنهو سویت/ رحت جابلت ربی و عاتبیته. و الیعاتب الباری یعنی کفران/ لچن انه اعله مودک هاذ سویته. گتله اعتاب عندی واستمع زین/ و لو ادری ابجهنم جسمی خلیته. اذا انته جمیل و خالق الاجمال/ شنو ذنبی اذا محبوبی حبیته. انه ادری اموت و باچر احساب/ و شخص الی یعبدک دوم رحمیته. احلفک بلحشر جاوبنی بس های/ اریدن کون اقنع للی سئلیته. اذا تدری المحبه یعنی اذنوب/ نبی الله محمد لیش حبیته؟ لحظه و عن علیک و ماصبرت اهای. امرت الوحی بجناحه صعدیته/ لیش ابفگد یوسف عذبت یعگوب. و من گد البچی والنوح اعمیته/ یعنی انته تحب و الباجی لا ایحبون؟ بس انته تحب والیحب عابیته؟ خالقنی بشر اشکرک یا مولای/ و خالقلی گلب و ابصدری حطیته. هم خالق محبه و بلگلب موجود/ گلب الی یحب چا لیش کسریته. ما عاتب بعد، خلص عتابی اویاک/ بس ردلی الاحبه الانته خلقیته.
